... به شب گیو باشد طلایه به راه

بخندید و زان پس فغان برکشید

طلایه چو آواز رستم شنید ...

... بسازم گر او سربپیچد ز من

کنم زو فغان بر سر انجمن

نشست از بر تخت باگوشوار ...

... برآمد خروش از شبستان اوی

فغانش ز ایوان برآمد به کوی

یکی غلغل از باغ و ایوان بخاست ...

... نهان کرد زن را و او خود بخفت

فغانش برآمد ز کاخ نهفت

در ایوان پرستار چندانک بود ...

... دو کودک بدیدند مرده به طشت

از ایوان به کیوان فغان برگذشت

چو بشنید کاووس از ایوان خروش ...

... بگفت این و روی سیاوش بدید

دو رخ را بکند و فغان برکشید

دل شاه توران برو بر بسوخت ...

... زمین آمد از سم اسپان به جوش

به ابر اندر آمد فغان و خروش

چو برخاست از دشت گرد سپاه ...

... هم اندر زمان دیده بانش بدید

سوی زاولستان فغان برکشید

که آمد نبرده سواری دلیر ...

... چو بر کوه روی سکندر بدید

چو رعد خروشان فغان برکشید

که ای بنده آز چندین مکوش ...

... ابا لشکر و گنج و چندی مهان

چغانی شهی بد فغانیش نام

جهانجوی با لشکر و گنج و کام

فغانیش را گفت کای نیک خواه

دو فرزند بودیم زیبای گاه ...

... سلیح و بزرگی و نیروی دست

فغانی بدو گفت که آری رواست

جهاندار هم بر پدر پادشاست ...

... جهانجوی پر دانش و بخش و داد

خردمند و نامش فغانیش بود

که با گنج و با لشکر خویش بود ...

... بفرمود نامه بخاقان چین

فغانیش راهم بکرد آفرین

یکی لشکری از مداین براند ...

... جهان کرد پر درد و گرم و گداز

مبادا فغانیش فرزند اوی

مه خویشان مه تخت ومه اورند اوی ...

... برستند پاک از بد روزگار

از ایشان فغانیش بد پیشرو

سپاهی پسش جنگ سازان نو ...

... چو از دیده گه دیده بانش بدید

سوی زابلستان فغان برکشید

که آمد سواری سوی هیرمند ...

... ز آهن بکردار کوهی سیاه

فغان کرد کای ترک شوریده بخت

که ننگی تو بر لشکر و تاج و تخت ...

... میان بسته دارد ز بهر جفا

فغان کرد کای نامور پهلوان

چه بودت که ایدون پیاده دوان ...

... که اندر زمان از لب دیده بان

به گوش آمد از کوه زیبد فغان

که از گرد شد دشت چون تیره شب ...

... دو دیده پر از خون و دل پر شتاب

فغان کرد کای شهریار جهان

سر نامداران و تاج مهان ...