هومن نمازی در ۹ سال و ۶ ماه قبل، شنبه ۲۱ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۲۱:۳۹ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » آغاز کتاب » بخش ۶ - در آفرینشِ ماه:
درود فراوان...آرایه بیت دوما در انتهای دومصرع دررابطه با بیفزایدا،روشنا چیست؟منظور بنده نام اون الف انتهای کلمات هست..ممنون از پاسخگویی شما
سودابه مهیجی در ۹ سال و ۶ ماه قبل، شنبه ۲۱ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۲۰:۵۱ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر چهارم » بخش ۳۰ - سبب هجرت ابراهیم ادهم قدس الله سره و ترک ملک خراسان:
بیت 14: کُمیز :=ادرار
رضام در ۹ سال و ۶ ماه قبل، شنبه ۲۱ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۲۰:۱۷ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱:
......
زین سبب پیغامبر با اجتهاد
نام خود وان علی مولا نهاد
گفت هر کو را منم مولا و دوست
ابن عم من علی مولای اوست
کیست مولا آنک آزادت کند
بند رقیت ز پایت بر کند
چون به آزادی نبوت هادیست
مؤمنان را ز انبیا آزادیست
.........
با سلام
باعث تاسف است که کسی مولانا را به ایجاد شکاف فرقه ای متهم کند که مثنوی دکان وحدت است و منظور تمامی انبیا و اولیا خدا همان یک چیز بیش نبوده ...
سایت زیر توصیه میگردد:
www.parvizshahbazi.com
کمال در ۹ سال و ۶ ماه قبل، شنبه ۲۱ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۲۰:۰۳ دربارهٔ ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۹:
باسلام وتسلیت بمناسبت شهادت امام هشتم شیعیان جهان
جمع این رباعی:4571
محمد رضا از بروجن در ۹ سال و ۶ ماه قبل، شنبه ۲۱ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۱۹:۳۷ دربارهٔ مهستی گنجوی » رباعیات » رباعی شمارۀ ۱۹:
با سلام با توجه به اینکه عقل حسابگر است سفارشی می کند که عاقلانه باشد نه عاشقانه از طرف دیگر که و نه در زبان فارسی قابل تصحیف یکدیگر هستند و چون در گذشته هم کمتر نقطه به کار می بردند این تصحیف بیشتر به نظر می رسد.بنابراین مصراع آخر چنین به نظر می رسد« یعنی که خموش بیع جان نه ارزان است » و در خواندن و قرائت شعر باید به اینگونه خوانده شود « نرزان» با تشکر
ناشناس در ۹ سال و ۶ ماه قبل، شنبه ۲۱ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۱۹:۳۵ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » ملحقات و مفردات » شمارهٔ ۲۳:
در بیت چهارم "خونم فتد بر گردنت" صحیح است
ناشناس در ۹ سال و ۶ ماه قبل، شنبه ۲۱ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۱۹:۰۳ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۹۸:
احتمال دارد از جمله ابرار در بیت اول شهدای کربلا مراد باشند
از عبارت این قیامت در بیت دوم صحنه عاشور منظورست
تن چوسایه برزمین دربهشت عشق هم اجساد شهیدان در وسط میدان جنگ "
وعبارت های بعدی هم همینطور
مهدی در ۹ سال و ۶ ماه قبل، شنبه ۲۱ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۱۸:۳۶ دربارهٔ فیض کاشانی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۹۳۴:
بیت «دلا خو کن به تنهایی که از تن ها بلا خیزد» و ... از لسان الغیب حافظ شیرازی است که خانم سیمین بهبهانی هم از ایشون تضمین کرده در یکی از اشعارش
ناشناس در ۹ سال و ۷ ماه قبل، شنبه ۲۱ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۱۸:۰۲ دربارهٔ سیف فرغانی » دیوان اشعار » قصاید و قطعات » شمارهٔ ۲۳:
شاعر در این بیت نیز فعل « خوهد » را به کار برده است.
چو کدخدای دگر شوی زن خوهد بودن
تو ترک خانه بکن جابدو گذار، بمیر
علی خادم در ۹ سال و ۷ ماه قبل، شنبه ۲۱ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۱۵:۲۶ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۸۷:
بس فتنه که برخیزد
ن آ در ۹ سال و ۷ ماه قبل، شنبه ۲۱ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۱۴:۳۰ دربارهٔ پروین اعتصامی » دیوان اشعار » مثنویات، تمثیلات و مقطعات » شمارهٔ ۹۱ - شوق برابری:
و تأئیدی دیگر
درختی که تلخ‌است وی‌را سرشت گرش برنشانی به باغ بهشت
ور از جوی خلدش به هنگام آب به بیخ انگبین ریزی و شهد ناب
سرانجام گوهر به کارآورد همان میوهٔ تلخ بارآورد
گفته‌شده که جامی به خواهرزادهٔ چامه سرایش هاتفی سپرد که این مضمون را جامه‌ای دیگر بپوشاند و او چنین سرود:
اگر بیضهٔ زاغ ظلمت سرش نهی زیر طاووس باغ بهشت
به هنگام آن بیضه پروردنش
ز انجیر جنّت دهی ارزنش
دهی آبش از چشمهٔ سلسبیل در آن بیضه دم دردمد جبرئیل
شود عاقبت بیضهٔ زاغ زاغ
برد رنج بیهوده طاووس باغ
ن آ در ۹ سال و ۷ ماه قبل، شنبه ۲۱ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۱۴:۲۵ دربارهٔ پروین اعتصامی » دیوان اشعار » مثنویات، تمثیلات و مقطعات » شمارهٔ ۹۱ - شوق برابری:
مصداق های دیگر
..
همچنین ابوشکور در دو بیت چنین می‌گوید:
درختی که خردک بود باغبان
بگرداند او را چو خواهد چنان
چو گردد کلان باز نتواندش
که از کژّی و خم بگرداندش
....
و ”نیا ” هم به تائید سرود
کسی را که تلخ است وی را سخن گرش انگبین ریزی اندر دهن
ور او را دهی سد درود و سلام دلش را بدست آوری با کلام
سر انجام ذاتش نمایان شود همان چهره ی زشت عریان شود
ن آ در ۹ سال و ۷ ماه قبل، شنبه ۲۱ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۱۴:۱۴ دربارهٔ پروین اعتصامی » دیوان اشعار » مثنویات، تمثیلات و مقطعات » شمارهٔ ۹۱ - شوق برابری:
اگر بیضه ی زاغ ظلمت سرشت
نهی زیر طاووس باغ بهشت
به هنگام آن بیضه پروردنش
ز انجیر جنت دهی ارزنش
دهی آبش از چشمه ی سلسبیل
در آن بیضه دم دردمد جبرئیل
شود عاقبت بیضه ی زاغ ،زاغ !
برد رنج بیهوده طاووس باغ
ن آ در ۹ سال و ۷ ماه قبل، شنبه ۲۱ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۱۴:۰۴ دربارهٔ سعدی » گلستان » باب هفتم در تأثیر تربیت » حکایت شمارهٔ ۴:
سعدی ست دیگر
گر جور کند محبت اش انگارم
ور سنگ زند نوازش اش بشمارم
روفیا در ۹ سال و ۷ ماه قبل، شنبه ۲۱ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۱۳:۲۱ دربارهٔ سعدی » گلستان » باب هفتم در تأثیر تربیت » حکایت شمارهٔ ۴:
حالا اگر سعدی خان معلم نخست را تنها به ترشرویی وصف میکرد یک جوری میتوانستیم بپذیریم ترشروی را به نرمخوی ترجیح بود.
ولی ترشروی تلخ گفتار بدخوی مردم آزار گدا طبع ناپرهیزگار را بر هیچ کس و در هیچ کجا برتری نیست.
ن آ در ۹ سال و ۷ ماه قبل، شنبه ۲۱ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۱۳:۱۷ دربارهٔ سعدی » گلستان » باب هفتم در تأثیر تربیت » حکایت شمارهٔ ۴:
امروزه ما لغت شکنجه را در مورد آزار و تنبیه بکار میبریم
ولی به معنای شکستن است
قصاص : آنکه همان عمل در باره ی مجرم انجام شود . اگر پای کسی را شکسته ، پایش را بشکنند ، یعنی چشم در مقابل چشم .
حَد : مجازات را کاملاً اجرا کردن ، مجازات می خواری هشتادضربه شلاق است
تعزیر: مجازاتی کمتر از حَد ، مثلاً جوانی برای بار اول از روی نادانی شراب نوشیده ، قاضی حکم به تعزیر میدهد و چهار پنج ضربه شلاق به او میزنند.
ن آ در ۹ سال و ۷ ماه قبل، شنبه ۲۱ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۱۲:۲۶ دربارهٔ سعدی » گلستان » باب هفتم در تأثیر تربیت » حکایت شمارهٔ ۴:
چنین بر می آید که یا در آن دیار ، معلمی متعادل یافت نمی شده.
یا جناب سعدی شکنجه را بر میانه روی ترجیح میداده ؟
خشایار در ۹ سال و ۷ ماه قبل، شنبه ۲۱ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۱۰:۲۸ دربارهٔ امیرخسرو دهلوی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۳:
به نظر من در مصرع دوم بیت هشتم مرغان از نظر وزن شعری درست تَر از مرغ ها است
ابن فرخ در ۹ سال و ۷ ماه قبل، شنبه ۲۱ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۱۰:۰۰ دربارهٔ سعدی » گلستان » باب هفتم در تأثیر تربیت » حکایت شمارهٔ ۴:
هر چند بنده کمترین سعدی را یکی از بزرگترین اندیشمندان و معلم اخلاق و تربیت و سیاست وفرهنگ و...میدانم ولی در اینجا خلاف فرمایش خداوند حکیم را که به پیامبر اسلام فرمود : که منت خدا بر تو اینکه ترا خوش خلق و مهربان افرید که اگر تند خو وغلیظ القلب بودی مردم از اطرافت پراکنده میشدند و...
هومن نمازی در ۹ سال و ۶ ماه قبل، شنبه ۲۱ آذر ۱۳۹۴، ساعت ۲۱:۴۳ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » آغاز کتاب » بخش ۶ - در آفرینشِ ماه: