رضا در ۹ سال و ۱ ماه قبل، سهشنبه ۲۷ مهر ۱۳۹۵، ساعت ۱۴:۲۶ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر ششم » بخش ۳۴ - مثل:
موی آن نوریست پنهان آن مرغ
که بدان پاینده باشد جان مرغ
محمد رضا نیک زاد در ۹ سال و ۱ ماه قبل، سهشنبه ۲۷ مهر ۱۳۹۵، ساعت ۱۴:۰۷ دربارهٔ سعدی » بوستان » باب پنجم در رضا » بخش ۱۵ - حکایت:
سلام به همۀ دوستان ادبی 27-7-1395
سعدی در بیت 16 این قسمت:
«هر آن کافگند تخم بر روی سنگ جوی وقت دخلش نیاید به چنگ»
بر ضرورتِ اهمیّت دادن به موضوع «آینده نگری و پیش بینی»های هوشمندانۀ آدمی جهت کسب موفقیّت ها و به بن بست و ناکامی برخورد نکردن توجه دارد.سعدی از سر دلسوزی به خوانندۀ شعرش یادآوری می کند که مراقب عمل و عکس العمل و واکنش های اعمال که همانا نتیجۀ ضروری کارهای او است، باشد.
حافظ هم می گوید:
دهقان سالخورده چه خوش گفت باپسر کای نور چشم من بجز از کِشته ندروی
سعدی در باب اول بوستان هم این موضوع را به عبارت دیگری بیان کرده است:
همینت بسندهست اگر بشنوی که گر خار کاری سمن ندروی
در امثال عرب معروف است که: انک لا تجنی من الشوک العنب. اگر بوتۀ «خار» بکاری،مسلّماً از آن «انگور» نخواهی چید.
در امثال فارسی هست که :همان قدر نخود به قاشقت می آید که در دیگ ریخته باشی.
اقبال لاهوری در جاوید نامه دارد:
پیش آئین مکافات عمل سجده گزار زانکه خیزد زِ عمل دوزخ و اعراف و بهشت
بیت مبدّل شده به مثل هم که معروف خواص و عوام است، به این مطلب اشارۀ روشن و صراحت تمام دارد:
از مکافات عمل غافل مباش(مشو) گندم از گندم بروید جو زِ جو
. . .
کامیاب در ۹ سال و ۱ ماه قبل، سهشنبه ۲۷ مهر ۱۳۹۵، ساعت ۱۲:۴۷ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۲۲:
برنامه برگ سبز شماره 36 دستگاه شور با صدای ادیب خوانساری و همراهی پرویز یاحقی
امید قیصری در ۹ سال و ۱ ماه قبل، سهشنبه ۲۷ مهر ۱۳۹۵، ساعت ۱۲:۱۹ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۵۱:
برگ سبز شماره282 با آوای سحر انگیز محمودی خوانساری ویولن پرویز یاحقی.تار جلیل شهناز..دلکمه بانو روشنک.ضرب جهانگیر ملک وناصر افتتاح...واقعا این برنامه محشره..قیامت به پا میکنه این شعر در دستگاه شور..این برنامه برگ سبز 282 رو هرکی گوش نده ضرر بزرگی کرده
باران در ۹ سال و ۱ ماه قبل، سهشنبه ۲۷ مهر ۱۳۹۵، ساعت ۱۰:۰۱ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۷۸۰:
گروه اوهام در آلبوم آلوده این شعر رو خونده و کسایی که به موسیقی تلفیقی علاقه دارند، حتما ازش لذت میبرند.
باران در ۹ سال و ۱ ماه قبل، سهشنبه ۲۷ مهر ۱۳۹۵، ساعت ۰۹:۵۱ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۳۷:
گروه اوهام در آلبوم آلوده این شعر رو خونده و کسایی که به موسیقی تلفیقی علاقه دارند، حتما ازش لذت میبرند.
مجید در ۹ سال و ۱ ماه قبل، سهشنبه ۲۷ مهر ۱۳۹۵، ساعت ۰۹:۴۶ دربارهٔ سعدی » بوستان » باب چهارم در تواضع » بخش ۱۰ - حکایت در معنی عزت نفس مردان:
بابک یعنی بابایی یا فرزندم و گوینده پدر استو ربطی به اینکه فرزند دختر باشد یا پسر ندارد در حالیکه مامک یعنی مادر یا مامان و از طرف مادر بیان میشود
جعفر عسکری در ۹ سال و ۱ ماه قبل، سهشنبه ۲۷ مهر ۱۳۹۵، ساعت ۰۹:۱۲ دربارهٔ سعدی » بوستان » باب هفتم در عالم تربیت » بخش ۲۰ - حکایت فریدون و وزیر و غماز:
واقعا حکایات سعدی در عین سادگی و بلاغت، عمیق و مفیدن.
در بیت آخر "پشیمان" به اشتباه "پیشمان" نوشته شده.
اصلاح فرمایید
سالار فرحزادی در ۹ سال و ۱ ماه قبل، سهشنبه ۲۷ مهر ۱۳۹۵، ساعت ۰۹:۰۹ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر اول » بخش ۸۱ - تفسیر و هو معکم اینما کنتم:
هیچ = عالم غیب.
شاهرخ najafishahrokh۹۲@gmail.com در ۹ سال و ۱ ماه قبل، سهشنبه ۲۷ مهر ۱۳۹۵، ساعت ۰۸:۱۸ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۹۶:
آنچه از حروف و کلمات آورده ام ، از برای تصویر سازی آن حقیقت پاک بود. اما کجاست آن جان پاکی که قابلیت سر کشیدن این جام پاک را دارد؟ سهم من از آن شراب (قهوه ) پاک را مرحمت کن !
شاهرخ najafishahrokh۹۲@gmail.com در ۹ سال و ۱ ماه قبل، سهشنبه ۲۷ مهر ۱۳۹۵، ساعت ۰۸:۰۷ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۹۶:
میفرماید: سهم ما را از شراب پاک عنایت کن
nabavar در ۹ سال و ۱ ماه قبل، سهشنبه ۲۷ مهر ۱۳۹۵، ساعت ۰۷:۵۷ دربارهٔ قاآنی » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۱۳۴ - در تعربف مصور و توصیف تصویر فرماید:
در بیت پنجم :
چشماو بی وسمه همچونچشمنرگسدلفریب
بهنام در ۹ سال و ۲ ماه قبل، سهشنبه ۲۷ مهر ۱۳۹۵، ساعت ۰۰:۱۸ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۴۶:
سلام
آقای گلپا هم این غزل را به زیبایی در دستگاه نوا در برنامه ی شماره ی 396 یک شاخه گل اجرا کرده اند ، پیشنهاد می کنم گوش دهید.
کمال داودوند در ۹ سال و ۲ ماه قبل، سهشنبه ۲۷ مهر ۱۳۹۵، ساعت ۰۰:۰۲ دربارهٔ ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۳۲۰:
بنده این رباعی رابادوستان به اشتراک گذاردم.
جمع این رباعی: 7435
محمد در ۹ سال و ۲ ماه قبل، دوشنبه ۲۶ مهر ۱۳۹۵، ساعت ۲۱:۴۱ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۱۶۵:
در بیت هفتم به نظر می رسد که «باش تو که بند بلا بودهای» صحیح باشد.
در چاپ نشر هرمس بر اساس نسخۀ فروزانفر نیز به همین صورت آمده است.
علی عباسی در ۹ سال و ۲ ماه قبل، دوشنبه ۲۶ مهر ۱۳۹۵، ساعت ۲۱:۱۲ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۶:
ارمین اشاجان شماره دو راخمانینف همان پیانوکنسرتوشه دیگه؟
شماره سه دست کمی از دونداره
علی عباسی در ۹ سال و ۲ ماه قبل، دوشنبه ۲۶ مهر ۱۳۹۵، ساعت ۲۱:۰۹ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۶:
بزرگوارانی که متاسفانه دم دستی ترین دریافت رو از چنین اشعاری دارند و عیب و به وقیعت میپردازندکه نمیدونم أین اوصاف چیست و...
گفت که:چو بشنوی سخن أهل دل مگو خطاست..سخن شناسی نهی جان من،خطا اینجاست
این گونه سخنان بانظامی اخلاقی(یابی اخلاقی) بسیاری بسیاری از حضرات درتضادست،
علی عباسی در ۹ سال و ۲ ماه قبل، دوشنبه ۲۶ مهر ۱۳۹۵، ساعت ۲۱:۰۱ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۶:
دنیای تصویر و خیال یعنی...این شعر تماما تصویرست،اصلا خود نمایش و سینماست...بینظیره روایتی قویا خیالی روچنان میپروراند توگویی براخود انسان اتفاق افتاده...
حد همینست سخندانی و زیبایی را
.
مثلا أین غزل مرا یاد چند بیت اول غزل نشسته بودم و خاطر به خویشتن مشغول سعدی میاندازد ولی انجا سعدی در دام کلی گویی و کلیشه های همیشگی میشود ولی حافظ در أین قیاس خاص (نه همیشه لزوما) بسیار از سعدی پیشتر هست و روایتی زبده و ناب میافریند...سعدی درانتضار ست و ارزومند ولی حافظ بکمک "لطف های بیکران خیالش در شب تنهایی" چنین درخیال خود نفتخر به دیدار میشود؛دیگر نیاز نیست چون استادخود درارزوباشد که:
مرا بگوش تو بأید حکایات باشد از لب خویش...دریغ بأشد پیغام ما بدست رسول...
ولی حافظ یار رادرخیال برکنار بستر میاورد و طرفه اینکه اینبار اوست سربه فراگوش أو میاوردو.....
علی عباسی در ۹ سال و ۲ ماه قبل، دوشنبه ۲۶ مهر ۱۳۹۵، ساعت ۲۰:۴۰ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۵۱:
درنسخه ی فروغی که من دارم در بیت نهم حصول نوشته،اما گویا توجیه أصول اینستکه گویا ازاوزان موسیقیست و ضرب اصول هم زیباتر میکند بیت را
آبان دخت در ۹ سال و ۱ ماه قبل، سهشنبه ۲۷ مهر ۱۳۹۵، ساعت ۱۴:۳۴ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۰۳: