اندرین عید مبارک پی فرخنده اثر

بار داده است سلیمان نبی باز مگر

که ز پیلان و دلیران و شجاعان امروز

مردم و دیو و پری گشت فراهم یکسر

چشم بد دور از این تعبیه ابر نهاد

که ولی را همه آب است و عدو را آذر

تازه بزمی است عیان گشته ازو صورت رزم

خوش بهشتی است درو گشته نهان سر سقر

زآبگون جوشن و کحلی زره و نیلی تیغ

رود نیلی شده پیدا به میان لشکر

شاه چون موسی و لشکر چو بنی اسرائیل

پیش او ساخته بر شه ره این نیل گذر

عالمی شیر چو روبه شده در بازی گرم

یک جهان ماه چو ماهی شده در جوشن در

این چو ماه نو پنهان ز پس ناچَخ و تیر

وان چو خورشید پدید آمده با تیغ و سپر

روی در روی دوگان پیش ملک گوئی شد

پیش خورشید به رخ هم به فلک دو پیکر

هرچه آن کرد همی این دگری کرد همان

همچو عکسی که بر آیینه فتد یک چو دگر

حلقه کرده به سپاه و بربسته ز انسان

که دو قوس قزح آورده بود سر در سر

شاه در مرکز اقبال توقف کرده

تعبیه در کنف رایت او فتح و ظفر

چتر عالیش چو چرخی که شود بی حرکت

میمونش چو کوهی که بود جاناور

رفته با کوکبه در مشرق اقبال ملوک

سه ملک زاده که‌شان بنده سزد هفت اختر

همه در باغ شهنشاهی خندان چون گل

همه از چرخ خداوندی تابان چو قمر

بندگان چست چو گلبن به قبا و به کلاه

حاجبان راست چو خامه بدو شاخ و به کمر

ماه رویان که بر اسبان هیون می‌جستند

چون پری راست که با دیو شود بازیگر

پیل بازی که بر آن پیکر خالی می‌خست

بود پنداری چون مردم آبی با بر

گر کبوتر نبدیدی که بیازد بر ابر

کرد بایستی امروز بر آن ترک نظر

آن معلق زدنش راست بر آن اسبان بود

دل بدخواه خداوند جهان زیر و زبر