شماره ۱ - آبروی دولت: دولت به ریش زرد «ظهیر» آبرو گرفت - کناس را بیار، که کابینه بو گرفت
شماره ۲ - ماستمالی: هر آن که بی خبر از فن خایه مالی شد - دچار زندگی پست و نان خالی شد!
شماره ۳ - چه معامله باید کرد؟: بعد ازین بر وطن و بوم و برش باید رید! - به چنین مجلس و بر کر و فرش باید رید!
شماره ۴ - خر تو خر: این چه بساطی است، چه گشته مگر؟ - مملکت از چیست؟ شده محتضر:
شماره ۵ - خرنامه: دردا و حسرتا که جهان شد به کام خر! - زد چرخ سفله، سکه دولت به نام خر!
شماره ۶ - قهر کردن مؤتمن الملک: دوش شنیدم که گفت «مؤتمن الملک »: - پا نگذارد دگر به ساحت مجلس
شماره ۷ - سوگند وکالت: ضیاء الواعظین، آن رند جیغو - زده پشت تریبون، پاک وارو
شماره ۸ - در هجو شیخ ممقانی: از دست هر که هر چه، بستانده و ستانی - از دست تو ستانند، با دست آسمانی
شماره ۹ - شعر و شکر: عامیان شعر تو با شکر، برابر می‌کنند - عارفان زین وهم باطل، خاک بر سر می‌کنند
شماره ۱۰ - یک عمر آه و ناله: مرا چه کار که یک عمر، آه و ناله کنم؟ - که فکر مملکت شش هزار ساله کنم!
شماره ۱۱ - مستزاد مجلس چهارم: این مجلس چارم به خدا ننگ بشر بود! - دیدی چه خبر بود؟
شماره ۱۲ - در هجو خلخالی: در ده: سگ زشتی بود، موریخته و لاغر - پیوسته دم اندر پا، پژمرده سر و یالی
شماره ۱۳ - مهدی کچل: کار و بارت جور، مهیا شده - نور علی نور، مهیا شده
شماره ۱۴ - هجو دیوان بیگی: وقتی آلو شده در تهران (دو) - همه رفتند پی (دو) به شکی