جهان پیر را دولت جوانست
که ارغونشاه نوئین جهانست
پناه ملک ارغونشاه عادل
که اندر ملک چون در تن روانست
زیمن عدل او سیمرغ فتنه
بگوشه گیری زاغ کمانست
هما آسا عقاب رایت او
ز روی خاصیت سلطان نشانست
جهان از عدل او تا یافت سدی
ز یأجوج حوادث در امانست
گر از داد و دهش پرسی چه گویم
چه جای حاتم و نوشیروانست
گه رزمش ببین وز پور دستان
مگو کان داستان باستانست
ببزمش در نگر گوئی بهارست
ولیکن چون خزانش زرفشانست
خزانست آن ندانم یا بهارست
بهار است این ندانم یا خزانست
خوشا ابن یمین گوید ببزمش
بگلرخ ساقئی کارام جانست
سبکروحا برو رطل گران ده
که بیگه شد گه رطل گرانست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به ستایش ارغونشاه، پادشاه عادل و جوان، می‌پردازد. شاعر بیان می‌کند که دولت جوان او مانند روح در بدن است و به ملک آرامش و عدالت می‌بخشد. او ویژگی‌های پادشاهی نظیر عدالت و قدرت را توصیف می‌کند و به تأثیر مثبت او بر جامعه اشاره می‌کند. همچنین، شاعر در توصیف بزم و شادی در دربار او با طبیعت و تغییرات فصل‌ها مقایسه می‌کند. اشعار به نوازش و عشق به زندگی و شادی اشاره دارد، در حالی که از متناقض بودن بهار و خزان نیز سخن می‌گوید. به طور کلی، این شعر نمایانگر شکوه و عظمت دوران حکمرانی ارغونشاه و تأثیر آن بر مردم است.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که جهان به رغم پیری و کهنگی خود، می‌تواند با جوانی و طراوت خود همچنان به حیات ادامه دهد. در واقع، اشاره دارد به اینکه جوانی و تازگی یک قدرت و اعتبار ویژه به جهان می‌بخشد، همانطور که ارغونشاه به عنوان یک نماد تازه و نویدبخش در دنیای جدید مطرح است.
هوش مصنوعی: پناهگاهی است برای ملک ارغونشاه عادل که در قلمرو خود مانند روح در بدن جاری است.
هوش مصنوعی: در دنیای عدالت او، سیمرغ (نماد کمال و زیبایی) در حاشیه نشسته و زاغ (نمادی از فساد و زشتی) به تیرکمان تبدیل شده است.
هوش مصنوعی: پرنده‌ای به نام هما که شبیه عقاب است، به خاطر ویژگی‌هایش نماد و نشانه‌ای از سلطنت و قدرت است.
هوش مصنوعی: جهان به خاطر عدالت او تا زمانی که از مانعی مثل یأجوج در برابر حوادث محفوظ است، استوار و محفوظ می‌ماند.
هوش مصنوعی: اگر از من درباره بخشش و سخاوت بپرسی، چه بگویم؟ جایی برای حاتم و نوشیروان وجود ندارد.
هوش مصنوعی: گاهی در جنگ و نبرد او را ببین و از فرزند دستان چیزی نگو، زیرا این داستانی است که به تاریخ گذشته تعلق دارد.
هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که در نگاه اول این شخص زیبا و دلپذیر است و مانند بهار به نظر می‌رسد، اما زمانی که عمیق‌تر نگاه می‌کنیم و وضعیت واقعی او را بررسی می‌کنیم، متوجه می‌شویم که حال و هوای او بیشتر شبیه به پاییز است و درد و رنجی در دل او نهفته است.
هوش مصنوعی: این روزها را نمی‌دانم که آیا بهار است یا خزان، بهار را احساس می‌کنم ولی نمی‌دانم آیا واقعاً بهار است یا این که دوباره به فصل خزان برگشته‌ام.
هوش مصنوعی: ابن یمین به زیبایی و دلنوازی اشاره می‌کند و می‌گوید که خوشا به حال کسی که در هم نشینی با دوستان و در زیبایی‌های زندگی غرق است. او به صفا و خوشی‌هایی که در کنار معشوق و دلربا وجود دارد، اشاره می‌کند و می‌گوید که این لحظات خوش و لذتبخش واقعاً ارزشمند و گرانبها هستند.
هوش مصنوعی: برو و با آرامش و سبکی خیال، وزنه سنگینی را به من بده، زیرا شب که می‌شود، این وزنه سنگین می‌خواهد خودش را نشان دهد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
چنان کش زور و قوت بی کرانست
عطابخشی و جودش همچنانست
نفس شومم بدنیا بهر آن است
که تن از بهر موران پرورانست
ندونستم که شرط بندگی چیست
هرزه بورم بمیدان جهانست
وز اول تا به آخر آن چه دانست
فروخواند آن چه خواندن می‌توانست
صفات لایزالش کس ندانست
هر آن وصفی که گوئی بیش ازانست
سماع آرام جان زندگانست
کسی داند که او را جان جانست
کسی خواهد که او بیدار گردد
که او خفته میان بوستان‌ست
ولیک آن کاو به زندان خفته باشد
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.