شاد باش ایدل که خوش آمد بشیراز گرد راه
مژده داد از مقدم میمون شاه دین پناه
خسرو عادل معزالدین و الدنیا حسین
آفتاب ملک و ملت سایه لطف اله
یوسف مصر دل اهل خراسان زینخبر
از حضیض چاه ذلت خیمه زد بر اوج ماه
منت ایزد را که باز آمد بیمن و فرخی
خسروی کز فر او با زیب شد دیهیم و گاه
آنکه پروین چون بنات النعش گردد منتشر
گر کند ناگه بچشم خشم سوی او نگاه
ور بتبدیل طبایع رأی او فرمان دهد
کاه را بینی چو کوه و کوه را بینی چو کاه
بر شه سیارگان گر بندگی دعوی کند
قاضی گردون گردانش نمیخواهد گواه
چون گشاید قفل لعل از درج گوهر در سخن
اهل دانش را فرو بندد بیان او شفاه
قبله اقبال خود دانند شاهان جهان
درگهش را زانسبب سایند بر خاکش جباه
بر رخ ماه دو هفته چیست خط مشکبار
گر عطارد وصف او ننوشت بر رخسار ماه
تا باصلاح مفاسد بست کلک او میان
کس نبیند در جهان جز حال بد خواهش تباه
روز رزم اعدا پیاده رخ چو فرزین مینهند
سوی هر گوشه ز پیش پیل پیکر اسب شاه
شاه چون گیرد عنان و بندگانش در رکاب
خسرو سیاره بینی گرد او ز انجم سپاه
گر بدست او کند دریا تشبه در سخا
اهل دانش را نیفتد گاه تمییز اشتباه
ز آنکه در صورت اگر چه مثل هم باشند لیک
آدمی را باز داند عاقل از مردم گیاه
از چه رو شاهی رسد خورشید را بر اختران
خاک در گاه ار نبوسد بنده وارش هر بگاه
هر که چون گرگین بدستان دم زند در عهد او
زال دوران بفکند چون بیژنش در قعر چاه
گر چه صد ره بیش مالش یافت زو دشمن و لیک
بخت بد نگذاردش یکره که یابد انتباه
شد نهان آئینه گردون گردان زیر زنگ
بس که حسادش بحسرت میکشند از سینه آه
کی نشیند گرد نقصان بر کمال و رتتبش
گر ز بدبختی نباشد حاسد او را نیکخواه
بسکه طبعش دوست دارد عفو جرم از هرکسی
یک شفاعت ناشنیده بگذرد از صد گناه
ای جوانبختی که گردون با علو قدر او
دید قد او ز بار غم چو پیران شد دو تاه
هر که روزی بست بهر بندگی او کمر
شاه انجم را ز سر بر باید ار خواهد کلاه
خلق نیکت شد نگهدار خلایق لاجرم
خالقت میدارد از کید بد اندیشان نگاه
خشگسال اندر زمان دولتت نبود از آنک
ابر چشم دشمنت پیوسته میریزد میاه
خسروا ابن یمین را گر نسیم لطف تو
گردد از راه کرم راحت رسان و رنج کاه
در مدیحت از بلندی شعر بر شعری برد
تا کند منشی گردون در خوی خجلت سیاه
تا بهنگام کتابت هیچ کاتب در جهان
از دوات و از قلم خالی ندارد دستگاه
هر که سر بر خط فرمانت ندارد چون قلم
چشم بادا چون دواتش چشمه آب سیاه
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به خوشامدگویی به یک پادشاه محبوب و عادل، معزالدین حسین، می‌پردازد. شاعر به ویژگی‌های مثبت او، مانند عدالت، دانایی و بخشندگی، اشاره می‌کند و می‌گوید که عودت او به سلطنت برکت و خوشبختی را به ارمغان آورده است. شاعر همچنین به قدرت او در رهبری و همراهی ستارگان و نفرات مختلف اشاره می‌کند و تاکید دارد که در زمان سلطنت او، مردم از درد و رنج رهایی می‌یابند. زیبایی و بزرگی این پادشاه به قدری است که حتی ماه و ستاره‌ها نیز به او احترام می‌گذارند. در نهایت، شاعر آرزو می‌کند که پادشاه به خوبی و خویشتن‌داری ادامه دهد و از حسادت بدخواهان در امان باشد.
هوش مصنوعی: شاد باش ای عزیز، زیرا که خبر خوشی آمده است. از راه رسیدن پادشاه بزرگ مهربان، که نویدبخش روزهای خوب است، به تو مژده می‌دهد.
هوش مصنوعی: خسرو عادل، معزالدین و حسین دنیا، مانند آفتاب حکومت و ملت، سایه‌ای از لطف خداوند است.
هوش مصنوعی: یوسف مصر، دل مردم خراسان را با این خبر شگفت‌انگیز پر کرد که از عمق چاه ذلت به اوج مقام و عظمت رسید.
هوش مصنوعی: شکرگزاری برای این نعمت که دوباره خوشی و سعادت به ما بازگشته است، و پادشاهی که با فروغ خود، تاج و تخت ما را زینت بخشیده است.
هوش مصنوعی: آن کسی که مانند پروین (ستاره‌ای در آسمان) درخشان و پخش شده است، اگر ناگهان با خشم به او نگاه کند، چه رخ می‌دهد؟
هوش مصنوعی: اگر او بخواهد و تغییراتی در طبیعت ایجاد کند، تو می‌بینی که کاه به اندازه کوه بزرگ می‌شود و کوه به اندازه کاه کوچک می‌گردد.
هوش مصنوعی: اگر کسی در برابر پادشاهان و سیارات (که نماد قدرت و عظمت هستند) ادعای بندگی کند، قاضی آسمان‌ها نیازی به شاهد نخواهد داشت.
هوش مصنوعی: وقتی دروازه‌ی لعل از جواهرات سخن، گشوده شود، بیان او به قدری زیبا و دلنشین است که گفتار اهل دانش را می‌بندد.
هوش مصنوعی: شاهان دنیا رؤیای خود را در درگاه او می‌دانند، از این رو به نشانه احترام بر خاک او سجده می‌کنند.
هوش مصنوعی: در چهره ماه، دو هفته چه خطی می‌تواند باشد که اگر عطارد هم توصیف او را کرد، بر چهره ماه ننویسد؟
هوش مصنوعی: او به اصلاح مشکلات مشغول است و کسی در دنیا حال خوبی نمی‌بیند جز حالت بدی که خواسته‌ها و آرزوها باعث خراب شدن زندگی‌اش شده است.
هوش مصنوعی: در روز نبرد، دشمنان به سمت هر گوشه می‌رفتند و مانند فرزین، به شجاعت و دلیری در برابر لشکر شاه می‌ایستادند.
هوش مصنوعی: زمانی که شاه کنترل و رهبری را در دست می‌گیرد و بندگانش در کنار او هستند، به گونه‌ای به نظر می‌رسد که دور او مانند سپاهی از ستاره‌ها جمع شده‌اند.
هوش مصنوعی: اگر دریا به دست او سخاوت نشان دهد، اهل دانش هرگز در تشخیص اشتباه نخواهند کرد.
هوش مصنوعی: اگرچه در ظاهر ممکن است انسان‌ها شبیه به هم باشند، اما در درون، تنها افراد عاقل می‌توانند تفاوت‌ها و ارزش واقعی آدم‌ها را از دیگر موجودات تشخیص دهند.
هوش مصنوعی: چرا خورشید بر ستاره‌ها نتابد و به زمین نرسد، اگر هر بار بندگانش را محترمانه نبوسد؟
هوش مصنوعی: هر کسی که همچون گرگین با قدرت و زور صحبت کند، در زمان او زال و دوران دچار زوال و نابودی خواهند شد، درست مانند بیژن که در ته چاه افتاد.
هوش مصنوعی: با اینکه او بارها از دشمنانش ثروت و مال به دست آورد، اما بدشانسی باعث شد که نتواند حتی یک بار به آرامش واقعی دست یابد.
هوش مصنوعی: آینه آسمان به خاطر حسادت‌هایی که به آن می‌شود، پنهان شده و زیر زنگار قرار دارد. این حسادتها به حدی رسیده که از دل‌ها آه و افسوس برمی‌خیزد.
هوش مصنوعی: کیست که بر سر نقص و کمی برتری و کمال نشیند، اگر کسی از بدبختی او حاسدش نباشد، او را دوست بدارد؟
هوش مصنوعی: چون روح او آنقدر مهربان و دوستدار است که می‌تواند با گذشت از خطای دیگران، حتی از میان صد گناه، اجازه دهد که یک بار شفاعت نادیده‌ای بر کسی انجام شود.
هوش مصنوعی: ای جوانبختی که آسمان به خاطر مقام و ارزش تو قد و قامتت را دیده است، اکنون به دلیل سنگینی بار غم، مانند افراد پیر و سالخورده شده‌ای.
هوش مصنوعی: هر کس که بخواهد به خدمت خدا بپردازد و روزی خود را از او بگیرد، باید برای رسیدن به این هدف، تلاش و فداکاری کند و از موانع بزرگ فراتر برود. اگر کسی بخواهد به مقام و موقعیت بالا برسد، باید از مشکلات و چالش‌های بزرگ عبور کند.
هوش مصنوعی: رفتار نیک تو باعث شده است که پروردگار تو نیز بر ما حفظ و نگهداری داشته باشد و در برابر توطئه‌های بداندیشان ما را حمایت کند.
هوش مصنوعی: در سال‌های خشکسالی، زمانی که حکومت تو برقرار بود، از آنجا که چشمان دشمن تو همیشه اشک میریزد، هیچ آب و مایعی وجود نداشت.
هوش مصنوعی: اگر نسیم محبت و لطف تو به خسروا ابن یمین برسد، او را از رنج و زحمت نجات می‌دهد و آرامش می‌بخشاید.
هوش مصنوعی: شاعر در شعر خود به وصف و ستایش تو می‌پردازد و با بلندی کلامش به دیگران نشان می‌دهد که چقدر به تو افتخار می‌کند. او می‌خواهد که این ستایش باعث خجالت زمین و آسمان شود و در برابر عظمت تو در خود احساس سرافکندگی کنند.
هوش مصنوعی: تا زمانی که تو مشغول نوشتن هستی، هیچ نویسنده‌ای در دنیا بدون مرکب و قلم نخواهد بود.
هوش مصنوعی: هر کسی که به دستورات تو توجه نکند، مانند قلمی خواهد شد که چشمش بند آمده است، و مانند دواتی که فقط از چشمه‌ای تاریک آب می‌کشد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
نوبهار و آفتابی ای مبارک پادشاه
نوبهار ملک و دین و آفتاب تخت و گاه
جز تو در عالم ندیدم نوبهاری با قبا
جز تو در گیتی ندیدم آفتابی با کلاه
دادْ دادن رسم توست و دادْدِه بِه شهریار
[...]
ای سپاه آرای سلطان جهان آرام شاه
کامرانی بر عدو فرمانروائی بر سپاه
تا سپاه است و جهانرا این و آنرا جز تو نیست
نی سپاه آرای سلطان نی جهان آرام شاه
آفتاب و سایه ای در ملک و گیتی ملک تست
[...]
مژده دولت را که باز آمد سوی اقلیم جاه
صاحب صاحبقران، در سایه ظل اله
بر سپهر افکنده سایه، در جهان گسترده عدل
هم جهانش زیر دست و هم سپهرش زیر گاه
آصف جمشید دین، جمشید شادروان فضل
[...]
باد میمون نهضت رایات شاه دین پناه
آنکه بر خلقش بحق کردست ایزد پادشاه
شاه دین پرور نظام دولت و ملت کز اوست
سربلند و پای برجا در جهان دیهیم و گاه
و آنکه شاه اختران دربندگی او کمر
[...]
ای ز خاک درگهت خضر آب حیوان یافته
عمر خضر و ملک اسکندر ز یزدان یافته
اختران از نعل شبرنگ تو افسر ساخته
و آسمان از دامن قدرت گریبان یافته
طوق فرمان ترا سلطان این پیروزه طاق
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.