ای آنکه مردم گیتی به درو گوهر و لعل
کنند فخر و تو داری شرف به گوهر خویش
توانی آنکه جوانی دهی بچرخ کهن
ز نفخه نفس پاک روح پرور خویش
درین چکامه یکی تهنیت سرودستم
ورود شاه جوانبخت را به کشور خویش
هم از اتابیکی صدراعظمش شرحی
نمودم از ره اخلاص زیب دفتر خویش
اگر عنایت و فضل تو همرهی سازد
درافکنی به سر بنده سایه پر خویش
به پیش گاه اتابک رسانی این اشعار
جواب آن بفرستی برای چاکر خویش
مزید لطف ترا شکرها کنم زیراک
هنوز شهد تو دارم درون ساغر خویش
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به تمجید از بزرگی و شرف خود می‌پردازد و به دوری از فخرفروشی اشاره می‌کند. او به ورود یک شاه جوانبخت به کشورش تبریک می‌گوید و به اتابک به عنوان صدراعظم نیز اشاره می‌کند. شاعر درخواست می‌کند که اگر فضل و عنایت الهی شامل حالش شود، سایه لطف او بر سرش باشد و اشعارش را به اتابک برساند تا پاسخ محبتش را دریافت کند. در پایان، از لطف و محبت الهی و نعمت‌هایش سپاسگزاری می‌کند.
هوش مصنوعی: ای کسی که مردم دنیا برایت گوهر و لعل می‌آورند و به این افتخار می‌کنند، تو به خاطر ذات و شخصیت خودت شرف و ارزش بیشتری داری.
هوش مصنوعی: می‌توانی با نفس پاک و روح پرور خود، جوانی ببخشی به آن کهن و کهنه به گردش درآوری.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر خوشامدگویی و تبریک گفتن به ورود شاه جوانبخت به سرزمین خود را بیان می‌کند. این ابیات نشان‌دهنده شادی و شادباش برای آمدن او به سرزمینش است.
هوش مصنوعی: من از صدراعظم اتابیکی‌ام به دلیل صداقت و صفای دل، توضیحاتی دربارهٔ خودم و کارهایم نوشتم.
هوش مصنوعی: اگر لطف و رحمت تو همراه من باشد، سایه بزرگ و حمایتی تو بر سر من خواهد بود.
هوش مصنوعی: این اشعار را به پیشگاه اتابک بفرست و جواب آن را برای خدمتگزار خود ارسال کن.
هوش مصنوعی: من به خاطر محبتی که از تو دارم، شکرگزاری می‌کنم، زیرا هنوز طعم شیرین تو را در杯 خود احساس می‌کنم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
گرم قبول کنی ور برانی از بر خویش
نگردم از تو و گر خود فدا کنم سر خویش
تو دانی ار بنوازی و گر بیندازی
چنان که در دلت آید به رای انور خویش
نظر به جانب ما گرچه منت است و ثواب
[...]
کریم دولت و دین سرور زمان و زمین
توئی که مثل تو گیتی ندید داور خویش
سزد که خسرو سیارگان ز بهر شرف
ز خاکپای شریف تو سازد افسر خویش
عروس مملکت اندر زمان جلوه گری
[...]
سزد که صبر کنم بر فراق دلبر خویش
ازآنکه وصلش ما را ندید در خور خویش
بلطف خواندن از خدمتش ندارم چشم
چو راضیم که نراند بعنفم از بر خویش
بود بآب دهانش نیاز و خاک درش
[...]
بجز صبا ز که جویم نشان دلبر خویش
من شکسته چو محرومم از صنوبر خویش
نشانده ام به لب جویبار دیده کنون
خیال قامت شمشاد سایه پرور خویش
به غیر کوی تو دیگر کجا برم ای دوست
[...]
مدار آینه را در صفا برابر خویش
به دست شانه مده طره معنبر خویش
نبرده ام به می لعل دست بی لب تو
که پر نکرده ام از خون دیده ساغر خویش
رقیب گفت تو را بدگهر شناخته ام
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.