از بس که ز صهبای هوس بیخود و مستم

بیرون شده سر رشته ادراک ز دستم

در معرکه نفس بسی پای فشردم

بفریفت مرا عاقبت و داد شکستم

هر لحظه پرستید و تبسم بنماید

[...]

از وحی سخن نیست، دگر کیست که چون تو

در فتح معارف زده بر لوح قلم را

زین بیع و شرائی که تو کردی چه بجا بود

گر در حق تو بیع نمودند سلم را

افسوس که استاد دوم نیست که بیند

[...]

گر بی تو شوم شاد غمم روز فزون باد

سر تا قدمم در یم آفات نگون باد

ور بر گل نسرین نگرم بی گل رویت

چون غنچه دلم ته به ته آغشته خون باد