آنی که منورست آفاق از تو

محروم بماندم من مشتاق از تو

این محنت نو نگر که در خلوت وصل

تو با دگری جفتی و من طاق از تو

هر بوسه کز آن تنگ دهان می خواهی

عمریست که از معدن جان می خواهی

در ظلمت خط او نگر زیر لبش

از آب حیات اگر نشان می خواهی