در عین تو او چو خود نماید

حالی به صفات تو بر آید

گر نیک و بد است از تو بر تست

آن نور ترا به تو نماید

در جملهٔ مرتبه بر آید

در مرتبه ها همه نماید

وین طرفه که این همه مراتب

در وحدت او نمی‌ فزاید

در جمله مرتبه برآید

در مرتبه ها همه نماید

وین طرفه که این همه مراتب

در وحدت او نمی فزاید

در عین تو او نکو نماید

عالی به صفات تو نماید

گر نیک و بد است از تو بر تو

آن نور تو را چو او نماید

مطلوب خود است و طالب خود

چه جای خیال نیک یابد

موجود بود عرض کدام است

غیری او را چگونه یابد

آن دلبر شوخ مست بنگر

آن یار که با من است بنگر

در دیدهٔ مست ما نظر کن

کآئینهٔ روشن است بنگر

نه دار بماند و نه دیار

نه یار بماند و نه اغیار

نه جام بماند و نه باده

نه مست بماند و نه هوشیار

واحد به کثیر گشته ظاهر

کثرت معقول نزد ناظر

غیرت داری ز غیر بگذر

عینش می بین و باش ناظر

نه دار بماند و نه دیار

نه یار بماند و نه اغیار

نه جام بماند و نه کاسه

نه خمر بماند و نه خمار

آن دلبر شوخ مست بنگر

آن یار که با من است بنگر

در دیدهٔ مست ما نظر کن

کآئینهٔ روشن است بنگر

از جام و حباب آب می نوش

می‌ نوش چو عارفانه و می‌ پوش

گویی چه کنم چه چاره سازم

در راه خدا به جان همی کوش

از جام حباب آب می نوش

می نوش چو عارفان و می نوش

گوئی چه کنم چه چاره سازم

در راه خدا به جان همی کوش

در آئینهٔ وجود مطلق

خود بیند و خود نماند الحق

مائیم و حباب و آب دریا

زورق بحر است و بحر زورق

در آینهٔ وجود مطلق

خود بیند و خود نماید الحق

مائیم حباب و آب و دریا

زورق بحریست و بحر زورق

بگذر ز وجود و از عدم هم

بگذار حدوث را قدم هم

این جمله هویت است دریاب

اسم و صفت است و جام جم هم

رندیکه حریف ماست مائیم

جز ما دگری کجاست مائیم

جامیم و شراب و درد صافیم

دردی که هم او دواست مائیم

بگذر ز وجود وز عدم هم

بگذر ز حدوث وز قدم هم

این جمله هویت است دریاب

اسم و صفتست جام و جم هم

یک عین به اختلاف اعیان

بنموده جمال ای عزیزان

در هر عینی نموده حسنی

از عین جمال خود به اعیان

در صورت و معنیش نظر کن

می بین همه و مرا خبر کن

خواهی که رسی به نعمت الله

بر درگه سیدم گذر کن

یک عین به اختلاف اعیان

بنمود جمال ای عزیزان

در هر عینی نموده حسنی

از عین جمال ای عزیزان