جغد که با باز و با کلنگان پرد

بشکندش پر و مرز گردد لت لت

خواجه بزرگست و مال دارد و نعمت

نعمت و مالی که کس نیابد از آن کام

بخلش آنجا رسیده است که نگذاشت

شوخ بگرمابه بان و موی به حجام

گر بدی آنکس که زی توام بفکندی

خویشتن اندر نهادمی بفلاخن