×
انوری » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۸۲
به دو چشم تو که تا زندهام
تو خداوندی و من بندهام
سر زلف تو گواه من است
که من از بهر رخت زندهام
به رخ خویش ننازی چنان
[...]
۴ بیت