گنجور

انوری » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۸۲

 

به دو چشم تو که تا زنده‌ام

تو خداوندی و من بنده‌ام

سر زلف تو گواه من است

که من از بهر رخت زنده‌ام

به رخ خویش ننازی چنان

[...]

انوری
 
 
sunny dark_mode