ای آنکه بیکتائی خود یکتائی

بر هستی ذات خویش بی‌مهتائی

در پیش تو عرض حال کردن غلط است

خود حاضر و خود خبیر و خود بینائی

روزی که نبود ساغر و صهبائی

تا کی عنبی خمی مئی مینائی

می‌بود صفی فتاده سرمست و خراب

در کنج خرابات باستغنائی

ای آنکه به ذات خویش فرد واحدی

بر حال صفی به نیکویی کن مددی

پاداش بدی کسی به نیکی نکند

جز تو که خدا و خالق نیک و بدی

ای آنکه فروزنده خورشید و مهمی

بر هستی ذات خود بوحدت گوهی

کن سوی صفی بچشم رحمت نگهی

کوراست امید عفو از هر گنهی

سبحان‌الله بذات پاینده توئی

سبحان‌الله بجان فراینده توئی

سبحان‌الله زبنده زبینده خطاست

سبحان‌‌‌الله بعفو زینده توئی

الله که کافی المهمات توئی

الله که سامع المناجات توئی

حاجات مرا بر آر کاندر همه حال

ذوالعفو و بر آرنده حاجات توئی

ای آنکه به بنده بهترین دست توئی

وانکس که پناه ما سوا اوست توئی

با آنکه ز مغز و پوست بیرونی و پاک

هم مغز در این جهان و هم پوست توئی

زنها صفی هزار زنهار صفی

هرگز دل هیچکس میازار صفی

تا بتوانی دلی به دست آر صفی

سررشته همین است نگه دار صفی