عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

عارف سوخته دل در طمع خام افتاد

حسن روی تو بیک جلوه که در آینه کرد

این همه نقش در آئینه اوهام افتاد

صباحت با ملاح یافت پیوند

نمک را چاشنی دادند از قند

این پر از لاله های رنگارنگ

وان پر از میوه های گوناگون

باد در سایه درختانش

گسترانیده فرش بوقلمون

مر آن بچه را پیش او تاختند

به سان سپهری برافراختند

مثال سرو بلندایستاده بر لب جوی

چرا نظر نکنی یار سرو بالا را

دفع. گمان خلق را تا نشوند مطلع

دیده بسوی دیگران دارد و دل بسوی او

یصر عن ذاللب حتی لاحراک له

وهن اضعف خلق الله ارکانا

اطلع الله نوره عنهم

فتراهم مطالع الانوار

اودع الله سره فیهم

و دعاهم معادن الاسرار

شهنشاه بنشست بر تخت عاج

به سر برنهاد آن دلفروز تاج

و عبد یغوث جاهلی گفته:

و تضحک منی شیخه عبشمیه

خاک را چون ناف آهو مشک زاید بی قیاس

بید را چون پر طوطی برگ روید بی شمار

و الانهر بالمیاه ملاء و الغصن من النسیم مائل

فی الطود ثلوجه بواق بیضاءه کلبه الحواصل

آب تیره کز میان برف میآید برون

راست گوئی صندل سوده ز کافور آمده

ای بجائی کاسمان منت پذیرد

نظرت بمقله متربب

احوی احم المقتلین مقلد

و لقد اصاب فواده من حبها

عن ظهر مر نان بسهم مصرد