از هیچ کس بجز دو زبانی ندیده‌ام

خلق زمانه را همه گویی زبان یکی است

دور و دراز شد سفر بی خودی مرا

گویا به بوی زلف تو از هوش رفته‌ام

ذوق وصلی که عاشقان تراست

همه آسایش جهان ارزد

چون خیال تو ز پیش نظر من نرود

شرم دارم که شکایت کنم از تنهایی

چنان ازپا فکند امروزم ازرفتار وقامت هم

که فردا برنخیزم بلکه فردای قیامت هم

از آن تنهایی و ملک غریبی شد هوس ما را

که روزی چند نشناسیم ما کس را و کس ما را

محمدؐعربی آفتاب هر دوسرا

کسی که خاک درش نیست خاک بر سر او

شنیده‌ام که تکلم نمود همچو مسیح

به این حدیث لب لعل روح پرور او

که من مدینهٔ علمم علی در است مرا

[...]

هرکه از روی ارادت پا نهد در راه عشق

عالمی پیش آمدش کز هر دو عالم بگذرد

ای که می‌پرسی ز من کان ماه را منزل کجاست

منزل او در دل است اما ندانم دل کجاست

در دل بی خبران جز غم عالم غم نیست

وز غم عشق تو ما را خبر از عالم نیست

گفتی که بگو مشکل خود تا بگشایم

گفتن نتوانم به کسی مشکلم این است

بگو یک ره کجاجویم ترا مُردم ازین حیرت

که هر جانب نهادم گوش آواز تو می‌آید

مجنون چو خویش را همه لیلی خیال کرد

از غیرت همین به کسی آشنا نشد

عاشق آن است که غمگین زید و شاد بمیرد

تا دم مرگ بود بنده و آزاد بمیرد