پیش حصار حزم تو کان حصن دولت است

بحر محیط سنگ نیارد به خندقی

بی طلعت‌ِ تو مجلس‌ِ بی‌ماه بوَد گردون

بی قامت تو میدان‌ِ بی‌سرو بوَد بُستان

زان می‌ که چو آه عاشقان از تف

انگشت کند بر آب زورق را

می کش که غم‌ها می‌کشد، اندوه مردان وی کشد،

در راه رستم کی کشد جز رخش بار روستم‌؟

روز مبارک شد و مراد برآمد

باز چو اقبال روزگار درآمد

رضا ندادی جز صبح در جهان نمام

رها نکردی جز مشک بر زمین غماز

در جهان شاهدی و ما فارغ

در قدح جرعه ای و ما هشیار

خیز تا زاب روی بنشانیم

باد این خاک، توده غدار

ترک تازی کنیم و برشکنیم

[...]