آهسته تر نه ملک خراسان گرفته

آسوده تر نه رایت سنجر گرفته

درهم شکسته دل خاقانی از جفا

تاوان بده ز لعل که گوهر شکسته

دست طمعش گر برسد بر جبل قاف

از بال و پر عنقا پرواز ستاند

ور ناظم گردون شود از فرقد و جوزا

خواهد که قرین دزدد و انباز ستاند

مالی که بانجام ز ملکی نتوان یافت

[...]

یا وفا خود نبود در عالم

یا کسی خود درین زمانه نکرد

کس نیاموخت علم تیر از من

که مرا عاقبت نشانه نکرد