دی در چمن آن زمان که طوفی کردی

با گل گفتم کز آن شرابی خوردی

گل گفت که سهل بود گفتم که برو

چون جامه دریدی ز چه رنگ آوردی

گنجشک توام که پای بستم کردی

وز دانه اندوه و غمم پروردی

با رشته ز دست تو پریدم صد بار

بازم به همان رشته به دست آوردی