ای دل تا کی مصیبت‌ افزا گردی

ای خون شده چند درد پیما گردی

انداختیَم در به در و کوی به کوی

رسوا کردی مرا، تو رسوا گردی

باید که زجمله خلق تنها گردی

آنگه به طریق خرقه پیدا گردی

هرگه که به لبس خرقه گردی قانع

چون خرقه کفن شود تو رسوا گردی

ناصح به نصیحت چه پی ما گردی؟

آن به، که ازین راه غلط واگردی

دستار به سر نهی و عاشق نشوی

گرد سر معجر زلیخا گردی

از بستگی خویش اگر واگردی

بر وارسی خویش مهیا گردی