مولوی » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۹۰
ای دل تو و درد او که درمان اینستغم میخور و دم مزن که فرمان اینست
گر پای بر آرزو نهادی یکچندکشتی سگ نفس را و قربان اینست
عطار » مختارنامه » باب بیست و ششم: در صفت گریستن » شمارهٔ ۱۹
گفتم:دل من که خانهٔ جان اینست
از دیده خراب شد که طوفان اینست
گفتا که چو آب چشم داری بسیار،
در آب گذار چشم، درمان اینست
