مولوی » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۸۸۷
رو ای غم و اندیشه خطا میگوئیاز کان وفا چرا جفا میگوئی
هر کودک را گر از جفا ترسانندمن پیر شدم در این مرا میگوئی

رو ای غم و اندیشه خطا میگوئیاز کان وفا چرا جفا میگوئی
هر کودک را گر از جفا ترسانندمن پیر شدم در این مرا میگوئی