نادیده هنوز آن رخ غم پردازش

بر بود دلم زلف کمند اندازش

پس با که بگویم که دل من که ربود

یاری که چو بینم نشناسم بازش؟

بلبل که نبود در چمن پر وازش

بی برگی شاخ کرده بد بی سازش

چون داد شکوفه سیم مطرب بازش

بنگر که بچرخ می رسد آوازش

از غایت آنکه هست بر من نازش

وزبس که کشد خوی بد از من بازش

بر رهگذر باد سخن کم گوید

ترسد که بگوش من رسد آوازش

نام صنمی که می نبینم بازش

ببسای بریشم و بزن بر سازش