در ظلمت حیرت ار گرفتار شوی

خواهی که ز خواب جهل بیدار شوی

در صدق طلب نجات، زیرا که به صدق

شایستهٔ فیض نور انوار شوی

تا کی به هوای دل چنین خوار شوی

در دست ستمگری گرفتار شوی

آنگه دانی که دل چه کردست به تو

کز غفلت خواب عشق بیدار شوی

در دل نگذارمت که افگار شوی

در دیده ندارمت که بس خوار شوی

در جان کنمت جای نه در دیده و دل

تا با نفس باز پسین یار شوی

ای دل تو چنان بزی که هشیار شوی

تا بوک دمی به اهل دل یار شوی

سرمایهٔ تو دمی است، آن دم را باش

کان دم زتو رفت نقش دیوار شوی

از کم خوردن زیرک و هشیار شوی

وز پر خوردن ابله و بیکار شوی

پرخواری تو جمله ز پرخواری تست

کم خوار شوی اگر تو کم خوار شوی

از کم خوردن زیرک و هشیار شوی

وز پرخوردن ابله و بیکار شوی

پرخواری تو جمله ز پرخواری تست

کم‌خوار شوی اگر تو کم‌خوار شوی

در دل نگذارمت که افگار شوی

در دیده ندارمت که بس خار شوی

در جان کنمت جای نه در دیده و دل

تا در نفس بازپسین یار شوی

گر یک نفسی واقف اسرار شوی

جانبازی را به جان خریدار شوی

تا مست خودی تو تا ابد تیره‌ستی

چون مست از او شوی تو هشیار شوی

هر دم ز من دلشده بیزار شوی

بی هیچ کینه ز من دل آزار شوی

قدر من دلسوخته دانی لیکن

روزی که به روز من گرفتار شوی

ایدل تا کی به گل رخان یار شوی

بینم که تو هم چو دیده خونبار شوی

آشفتهٔ حسن بد بلایم کردی

یارب به بلای بد گرفتار شوی