مولوی » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۶۵۷
دانی صوفی بهر چه بسیار خوردزیرا که بایام یکی بار خورد
بگذار که تا این گل و گلزار خوردتا چند چو اشتران ز غم خار خورد
دانی صوفی بهر چه بسیار خوردزیرا که بایام یکی بار خورد
بگذار که تا این گل و گلزار خوردتا چند چو اشتران ز غم خار خورد