در دوستی ای صنم چو دادم دادت

بر من ز چه روی دشمنی افتادت

دشمن خوانی مرا و خوانم بادت

ای دوست چو من هزار دشمن بادت

ای مانده زمان بنده اندر یادت

دادست ملک ز آفرینش دادت

تو عید منی به عید بینم شادت

ای عید رهی عید مبارک بادت

ای گشته ضمیر چون بهشت از یادت

انگیخته دولت جهان دل شادت

ای روز جهان مبارک از دولت تو

روز نو و سال نو مبارک بادت

یکباره ز ما فلک فراغت دادت

یکباره فراموش شدیم از یادت

با کم ز منی رای وصال افتادت

گفتی که به از تست مبارک بادت

شاها چو به داد داد هر کس دادت

داد طرب امروز بباید دادت

عالم به زبان سوسن آزادت

می گوید: نوروز مبارک بادت

روزی گفتی «شبی کنم دلشادت

وز بند غمان خود کنم آزادت»

دیدی که از آن روز چه شب‌ها بگذشت

وز گفتهٔ خود هیچ نیامد یادت؟