مولوی » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۷۷
آن را که در آخرش خری هستاو را به طواف رهبری هست
بازار جهان به کسب برپاستزین در همه خارش وگری هست
تا خارششان همیکشاندهر جای که شور یا شری هست
در یم صدفی قرار گیردکو را به درونه گوهری هست
اما صدفی که در ندارددر جستن درش معبری هست
گه در یم و گاه سوی ساحلدر جستن قطرهاش سری […]
