امروز منم چو ماری اندر سله ای

ز آوازه من در این جهان ولوله ای

بر من هر موی اگر شود سلسله ای

از چرخ فلک نکرد خواهم گله ای

در راه وفا ندیده ام قافله ای

از پا افتاده ای برد مرحله ای

آن دیده که از روی تو باشد محروم

در پای نگاه باشد او آبله ای

ای مرغ اسیر از چه کم‌حوصله‌ای

از بستن بال خویش پر در گله‌ای

پرواز کنی به کام خود روز دگر

پاداش چنین شبی که در سلسله‌ای