هر روز ره عشق تو از سر گیرم

هر شب ز غم تو ماتمی درگیرم

نه زهرهٔ آنکه دل نهم بر چو تویی

نه طاقت آنکه دل ز تو برگیرم

با دل گفتم که راه دلبر گیرم

چون راه به پای شد ز سر درگیرم

واکنون که چو شمع ره به پای آوردم

در سوز بمُردم چه ره از سر گیرم

گر نتوانم که با تو ساغر گیرم

یا تنگ بآغوش خودت در گیرم

این بتوانم که هر کجا پای نهی

در حال ببوسه خاک از و برگیرم