دل گر سوی لهو و ناز کم می یازد

شاید که ز غم به خود نمی پردازد

چندین غم دل که سوی ما می تازد

گر دل همه از سنگ بود بگدازد

هرکس دل خود وقف محبت سازد

رخت هوس از خانه برون اندازد

دهقان که نهال گل نشاند در باغ

پیرامنش از گیاه می‌پردازد