ماند روش کبک به لغزیدن تو

منت به زمین نهد خرامیدن تو

لحم و شحم است بسکه سر تا پایت

آغوش نظاره پر شد از دیدن تو

دل خون شدم از نگاه دزدیدن تو

وز دامن اختلاط بر چیدن تو

از لذت آشتی خبر یافته ای

پیداست ز لحظه لحظه زنجیدن تو

ایدل چو زوصل یار مأیوس شدی

با محنت و درد هجر مأنوس شدی

پا تا به سرت گشته نهان در گل داغ

گلشن تن خود به رنگ طاووس شدی

افسوس که فیض از دل آگه نبری

راهی به خود از همت کوته نبری

از خویش برون خرام و در منزل باش

ناکرده سفر ز خود به خود ره نبری

عشق جانکاه را ز دستت ندهی

هشدار این راه را ز دستت ندهی

در ناله بکوش تا نفس در قفس است

سررشتهٔ آه را ز دستت ندهی

نسبت به خودت عقل و تمیزی ندهی

یعنی در قیمتت پشیزی ندهی

فردا بازار خودفروشی است کساد

امروز بهار خویش چیزی ندهی

ایدل تا کی به گل رخان یار شوی

بینم که تو هم چو دیده خونبار شوی

آشفتهٔ حسن بد بلایم کردی

یارب به بلای بد گرفتار شوی