گنجور

مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۱۶۰

 

ای دل چو بهر خسی نشینی چکنم

وز باغ مدام گل نچینی چکنم

عالم همه از جمال او روشن شد

تو دیده نداری که ببینی چکنم

مولانا
 
 
sunny dark_mode