تا رای تو از قدح به شمشیر آمد

گرد سپهت زبر فلک زیر آمد

نصرت به زبان تیغ تیزت می‌گفت

تا باز که از ملک جهان سیر آمد

هرچند که از خسان جهان سیر آمد

روشن جانی از آسمان زیر آمد

خاقانی از این جنس در این دور مجوی

بر ره منشین که کاروان دیر آمد

خصم تو که سر تیز تر از تیر آمد

در گردن او زره چو زنجیر آمد

از غصّه تیغت ار بمیرد شاید

کز بخت بدش آب گلوگیر آمد