گنجور

سعیدا » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۳۵

 

این عالم ما که بی نظیر افتاده

هر سو طفل و جوان و پیر افتاده

با پنجهٔ تقدیر در این جسم نحیف

جان چون موی است در خمیر افتاده

سعیدا