گنجور

سید حسن غزنوی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۷۲

 

ای سایه ایزدی چو خورشید بزی

آسوده چنانکه داری امید بزی

ای دست گذار شرع تا حشر به پای

وی آب حیات ملک جاوید بزی

سید حسن غزنوی
 
 
sunny dark_mode