آن کز پی وصل او بجان میپویم

او با من و من جمله جهان میجویم

نی نی که من اویم او من اما- من و او

از تنگ مجالی سخن میگویم

رخسار ترا ماه ختن میگویم

بالای ترا سرو سمن میکویم

هر کس که ترا دید همین میگوید

اول سخنی نیست که من میگویم

پیوسته به داغ آن کمان ابرویم

جز تیر پیامی نفرستد سویم

هر تیر که افکند ز خود دور چو من

آمد بر من، نشست در پهلویم

آن کس که بدو می شنوم می گویم

وانکس که بدو هرطرفی می‌پویم

هم اوست ز من که هر زمان می گوید

پیدا و نهان که او من و من اویم

آن کز پی وصل او به جان می‌پویم

او با من و من جمله جهان می‌جویم

نی نی که من اویم و من واو را من

از تنگ مجالی سخنی می‌گویم

آن کز پی وصل او به جان می‌پویم

او با من و من جمله جهان می‌جویم