ای زلف دلاویز تو بر روی تو خوش

وی شعبده نرگس جادوی تو خوش

آیا بود آنکه با تو بینم خود را

سر سوی سر آورده چو ابروی تو خوش

چون برگ گلست روی نیکوی تو خوش

چون سنبل تر سلسله موی تو خوش

چون خلق فرشته و پری خوی تو خوش

ای خوی تو خوش موی تو خوش روی تو خوش