گنجور

سنایی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۰۷

 

گر من چو تو سنگین دل و ناخوش خومی

کی بستهٔ آن زلف و رخ نیکومی

این دل که مراست کاشکی تو منمی

و آن خو که تراست کاشکی من تومی

سنایی
 
 
sunny dark_mode