گنجور

غالب دهلوی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۷

 

وقت ست که آسمان موجه نازد

مهر آینه پیش رخ نهد مه نازد

این خود شرف دگر بود نیست عجب

گر مهر به پابوس شهنشه نازد

غالب دهلوی
 
 
sunny dark_mode