فصیحی هروی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵۷
ای چرخ بر آتشم نهی همچو سپند
کز سفله طبیعتان کنی دفع گزند
ای سفله به ما مضایفه تا کی و چند
کز تست چراغ ما به بادی خرسند
کلیم » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۹
بر پیل سپیدت که مبیناد گزند
شد بخت بلند هر که او دیده فکند
چون شاه جهان بر آن برآید گوئی
خورشید شد از سپیده صبح بلند
قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۲۶۳
دل را ز هوس، محض کدورت مپسند
روشن کنش از زنگ تعلق یک چند
آیینه دل، آینه زانو نیست
کز وی شود آدمی به نامی خرسند
واعظ قزوینی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۶۸
ای گشته ز شب بخورد و خوابی خرسند
جان کرده ز پروردن تن زار و نژند
شرمت باد از خروس کاو شب همه شب
در ذکر و ترا نفیر خوابست بلند!
رضاقلی خان هدایت » تذکرهٔ ریاض العارفین » روضهٔ اول در نگارش احوال مشایخ و عارفین » بخش ۷۵ - سحابی استرابادی قُدِّسَ سِرُّه
آن آتش دوزخی کزان میترسند
چون وابینند در میانش باشند
رضاقلی خان هدایت » تذکرهٔ ریاض العارفین » روضهٔ اول در نگارش احوال مشایخ و عارفین » بخش ۸۲ - شاه سنجان خوافی
آنجا که مجردان حق مینوشند
خم خانه تهی کنند ومستی نکنند
رضاقلی خان هدایت » تذکرهٔ ریاض العارفین » روضهٔ اول در نگارش احوال مشایخ و عارفین » بخش ۸۲ - شاه سنجان خوافی
آنجا که مجردان حق مینوشند
خم خانه تهی کنند ومستی نکنند
رضاقلی خان هدایت » تذکرهٔ ریاض العارفین » روضهٔ اول در نگارش احوال مشایخ و عارفین » بخش ۱۵۳ - نعمت اللّه کهسانی قُدِّسَ سِرُّهُ العَزیْزُ
خود میگویند رازِ خود میشنوند
وز ما و شما بهانه برساختهاند
ایرج میرزا » رباعیها » شمارۀ ۷
ای دوست به ذات حق تعالی سوگند
کز هجر تو ساعتی نیم من خرسند
وز یاد تو هیچگه تغافل نکنم
تا حشر اگر برند بندم از بند