گنجور

اوحدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۶

 

رویت، که به خوبی گل خندان منست

آرامگهش دل چو زندان منست

نیکش بگزدیدند به دندان، گر چه

گفتم که: همین نیک به دندان منست

اوحدی