×
اوحدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲
گر آدمیی دور شو از دمدمهها
ور گرگ نهای مگر و گرد رمهها
تا کی ز برای جستن آب رخی؟
از گردن خود فرو نه این مظلمهها
۲ بیت