روزی و شبی بود مرا عمر و دریغ

بگذشت شبم به خواب و روزم به خیال

از لعل تو خون جگرم ماند به دل

وز دست رقیب پای امید به گل

گاهی گریم از تو و گه نالم از او

تا آه و سرشک را چه باشد حاصل

گر طالب ره شدی ز مردان سبل

جو راهروی گذشته از جزو ز کل

کن مغز خرد معطر از طیب رسل

در بزم صفی که او گلابیست ز گل

پوشیده ز حق نیست نه اکثر نه اقل

لم یفعل ان لم یشان ان شاء فعل

در ذات و صفات و فعل عالم همه اوست

لا غیر کلام خیر ما قل و دل

ای میر اجل گر دهدم مهل اجل

خواهم کرد این‌مشکل لاینحل حل

گر خوش‌عمل‌،‌ار بدعمل از ری رفتم

ای مهتر ری حی علی خیر عمل

آن رند دغل بازگه با مکر و حیل

با لفظ قرارداد، می کرد جدل

دیدی که چسان عاقبت اندر مجلس

بگرفت قرارداد، ناطق به بغل

اسلام که شد بر همه عالم شامل

بی‌مهر علی نیز بد آن دین عاطل

اکملت ز حق رسید چون روز غدیر

تا شام ابد دین بشر شد کامل