آن را که دل از عشق مشوش باشد

هر قصه که گوید همه دلکش باشد

تو قصه ی عاشقان همی کم شنوی

بشنو بشنو که قصه شان خوش باشد

او را که دل از عشق مشوش باشد

هر قصه که گوید همه دلکش باشد

آن را که دل از عشق مشوش باشد

هر قصه که گوید همه دلکش باشد

گیرم که تو را شوخی آتش باشد

با نقش و نگار عالمت خوش باشد

گر معنی هر نقش نیابی، باشی

آن مرده که در قبر منقش باشد

آن تازه نهال چند سرکش باشد

وز گریه زار من مشوش باشد

اشکم نمک است و دل خونین آتش

تا چند نمک بر سر آتش باشد

از رنجش او دلم مشوق باشد

بی طاقت و ناصبور و ناخوش باشد

از جوش فسردگی شود بسته چو شمع

سرچشمهٔ اشکم ار ز آتش باشد

وصلت صنما بهشت دلکش باشد

هجران تو دوزخی پر آتش باشد

ما در خور دوزخیم یارب هر کو

در خورد بهشت است بر او خوش باشد