ای نقش بدیع شکل جان پرور تو

آئینه روی اختران مرمر تو

بخت و دولت سعادت و یمن و شرف

دربان شده اند روز و شب بر در تو

هر چند نیارم آمدن در بر تو

از ضعف فتاده‌ام به خاک در تو

شادم که به کام دل توانم گردید

در زیر لب آهسته به گرد سر تو

ای پشت پناه اهل ایمان در تو

تو قنبر قنبری و من قنبر تو

باشد از سایه ات هما فیض اندوز

تا سایهٔ مرتضی بود بر سر تو

یا رب! یکی از عباد زورآور تو

آمد بدر حجره، که چون شدزر تو؟!

من آمده ام بمسجد از بیم اکنون

او بر در من نشسته، من بر در تو

چونان که مرا رقیب کین پرور تو

ز اقسام فنون فکند دور از در تو

از دور سپهر امید دارم که چو من

او هم روزی جدا فتد از بر تو