جانا! مددی به عمر کوتاهم ده

دورم ز درت خلعتِ درگاهم ده

در مغزِ دلم نشستهای میسوزی

یا بیرون آی یا درون راهم ده

غفلت زده ام، خاطر آگاهم ده

افسرده دلم، آه سحرگاهم ده

عمری ست که رو از دو جهان تافته ام

ای قبلهٔ مقبلان، به خود راهم ده