هر روز دل مرا زبانی دگر است

با من بت من بهر زبانی دگر است

وان جان جهان هیچ نمی اندیشد

کاخر پس این جهان جهانی دگر است

ما را بجز این جهان جهانی دگر است

جز دوزخ و فردوس مکانی دگر است

آزاده نسب زنده بجانی دگر است

و آن گوهر پاکشان زکانی دگر است

قلاشی و رندی است سرمایۀ عشق

[...]

اصل وگهر عشق ز کانی دگر است

منزلگه عاشقان جهانی دگر است

و آن مرغ که دانهٔ غم عشق خورد

بیرون ز دو کون ز آشیانی دگر است

هر روز ترا بمن گمانی دگرست

هر لحظه مرا ز تو زیانی دگر است

هر چند ترا جهان بکامست ولیک

بیشک پس ازینجهان جهانی دگر است

این علم بدیع ما بیانی دگر است

وین جوهر علم ما ز کانی دگر است

ذوقی ندهد حکایت مخموران

سرمستان را ذوق و بیانی دگر است

در قالب نظم از تو جانی دگر است

در تن ز خیال تو روانی دگر است

در محور آسمان استعدادست

هر نقطه محیط آسمانی دگر است