گنجور

کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۶۷

 

زلف سیهت که آشیان دل ماست

شوریده و آشفته بسان دل ماست

اورا پس از این ، گرچه زیان دل ماست

بر باد مده خان و مان دل ماست

کمال‌الدین اسماعیل
 
 
sunny dark_mode