کس همچو من غریب بی‌یار مباد

بیچاره و عاجز و گرفتار مباد

درد هجران مرا به جان آورده

هر جا که طبیب نیست بیمار مباد

کس چون تو اسیر ریش بسیار مباد

برگردن هیچکس چنان بار مباد

باریش چنان کسی سروکار مباد

برریشستان کسی گرفتار مباد

کس در پی آزار دل افکار مباد

وز محنت شهوت دل کس زار مباد

در قید فتد سگی که شهوت راند

در لذت نفس کس گرفتار مباد

عرفی دل و طبع تو ستمگار مباد

نیش تو به سینهٔ کس کار مباد

شیرین منشان جلوه کنندت به ضمیر

این چشمهٔ نوش نیشتر زار مباد

کس در کفِ ایّام چو من خوار مباد

محنت زده و غریب و غمخوار مباد

نه روز و نه روزگار و نه یار و نه آل

کافر به چنین درد گرفتار مباد