از عشق نشانه، جان ودل باختن است

وین کون و مکان هر دو بر انداختن است

گه مؤمن و گاه گاه کافر بودن

با این دو مقام تا ابد ساختن است

اول قدم از عشق سر انداختن است

جان باختن است و با بلا ساختن است

اول این است و آخرش دانی چیست؟

خود را ز خودی خود بپرداختن است

برخیز که بخت در سبب ساختن است

ضایع منشین گر همه سر باختن است

از دست منه عنان فرصت که حیات

رخشیست که همچو برق در تاختن است